Pagina's

dinsdag 29 maart 2011

Je bent lekker maar hoe heet je?


Bij de Marokkaanse winkel stond een houten krat vol met kleine uitjes. Qua maat te vergelijken met een flinke knikker. Meteen had ik een zakje gepakt om er een pond in te stoppen.
Eenmaal thuis vroeg ik mij af, wat voor soort ui is dit eigenlijk? Sjalotjes zijn rozer en oignon doux zijn groter. Ik ben er niet uitgekomen, ook niet met de Larousse. Dus als iemand het weet hoor ik het graag.
Wel zijn de onbekenden heerlijk geworden door ze 10 minuten in braadpan bruin te bakken in olijfolie. Daarna afgeblust met balsamico en klein scheutje water. Blaadjes tijm, peper&zout en sinaasappelschil toegevoegd en 30 minuten laten stoven met deksel op de pan. Het zoet van de ui had ik nog iets aangezet met honing, maar proef zelf of het nodig is.

500 gram kleine uitjes, schoongemaakt
1 el olijfolie
3 el balsamico
1 tl verse thijm blaadjes
Schil van halve sinaasappel
1 tl honing

zondag 27 maart 2011

Topchef in de maak


Bij Topchef wordt nu de finaleweek opgenomen, en ik mag een dag meekijken. Dat betekent hakken uit en gympjes aan, het tikkende geluid op de vloer maakt namelijk te veel lawaai. Struikelend over kabels vind ik een hoek waar ik stilletjes ga zitten en kijk toe.

Kabeljongens uit beeld, lampen aan, alle kandidaten op hun plaats, camera’s draaien: actie!
‘Welkom bij Topche….’
Oeps, een kikker in de keel van Kranenborg. Opnieuw.

Na een korte inleiding van Julius Jaspers en Robert Kranenborg over wat er gekookt gaat worden, rennen de kandidaten heen en weer om alle spullen te pakken die ze nodig hebben. Maar voordat ze aan de slag gaan ontstaat er een fluitend geluid door het slijpen van de messen. Alsof er een zwerm vogeltje ontwaakt.
De strijd gaat van start en iedere handeling wordt gefocust uitgevoerd. Ik voel de spanning stijgen. In het gevecht tegen de klok vallen er ook gewonden: opeens zit een mes in een duim. Vlug een pleister en door met knallen.

De grote chefs bewegen zich statig door de ruimte, die blauw begint te staan van de rook. Ze kijken de kandidaten op de vingers en brullen en bulderen commentaar. Soms wordt er nog een grapje gemaakt en breekt het ijs even, maar de ernst heeft de overhand.
Het is niet alleen een wedstrijd, ook wil Kranenborg met dit programma laten zien dat de koksopleiding, die bijna alle kandidaten hebben gedaan, te weinig kennis en kunde oplevert. Dat blijkt uit het feit dat opdrachten die de chefs bedenken vaak naar beneden moeten worden bijgesteld omdat het anders niet haalbaar is voor de broekies. Door de ervaring die ze tijdens deze show opdoen wil hij goede jonge koks klaarstomen. En gedrild zullen ze worden: ‘De saus is te dun! We willen geen water!’.

De lucht is zwanger van heerlijke geuren en de toeter die het einde aangeeft gaat af. Gespannen bekkies staren naar de gerechten, wachtend op een oordeel. Het liefst zouden ze nagelbijten maar die hebben ze al bijna niet want lang is not done in de keuken. Een voor een worden ze de grond ingeboord, op een enkeling na die het goed heeft gedaan.

Dan zit de eerste opdracht voor vandaag er op en is het tijd voor pauze: buiten genieten van de frisse lucht en beetje tot rust komen. Ik praat met wat kandidaten. ‘Nee hoor, ik ben echt niet gespannen’, zegt Kees. ‘Ik ben geen broekie meer van 20 en ik ben qua lengte groter dan de chefs. Ik ga vooral de battle met mijzelf aan’.
Na de pauze is er een opdracht met als onderdeel een flinke tonijn fileren. Opeens is die zelfverzekerde jongen een tikkie kleiner geworden. Als dat maar goed afloopt. Ik zal het zien, over 5 weken komt deze uitzending op de buis.

www.rtl.nl/huistuinkeuken/topchef/home/

vrijdag 25 maart 2011

Doe meer met je pannenkoek!


Voor bijna iedere dag in het jaar is er wel een thema. Dus vandaag is het nationale pannenkoekdag. Voor mij een reden eens iets anders te doen met die platte ronde zachte hap: een snoezig eetbaar kleedje!

kijk: prachtig filmpje over La Rive, Amsterdam


Ik word meteen verliefd als ik dit zie. Zo intens gefilmd, alsof je zelf bijna in het eten verdwijnt. Prachtig!

www.vimeo.com/21193607

Gemaakt door Roemer Overdiep

donderdag 24 maart 2011

Yakkiebahboterthee


Afgelopen najaar was ik op reis in het door China bezette Tibet. Daar wordt verbijsterend veel yakboterthee gedronken, gemiddeld wel 40 kopjes per dag. Deze thee wordt gemaakt van ranzige yakboter en kokend water en op smaak gebracht met veel zout. Je snapt het al, dit warme goedje is niet het meest smakelijke. En aan zo’n drankje moet je helemaal niet denken als je ‘s ochtends nog boven het toilet hebt gehangen omdat je heel misselijk bent van de hoogteziekte. Lhasa ligt namelijk op 3650 meter. Op deze hoogte zou dit brouwsel goed zijn tegen het gure klimaat en de vochtigheidsbehoefte.

In de middag bezocht ik in Lhasa het oude zomerpaleis van de Dalai lama waar ik in contact kwam met een prachtig uitziend ouder Tibetaans echtpaar, zie foto. Ik gaf hen Hollandse porseleinen klompjes. Zij nodigden mij als dank uit voor een drankje. En ja hoor, ik mocht aan die stinkende, zoute thee. Denk hierbij aan hele vette champignonsoep die al acht dagen in de zon heeft gestaan. Jakkes. Na ieder nipje die ik nam werd mijn glaasje meteen bijgeschonken. Het is in Tibet namelijk heel onbeleefd om je gast met een leeg glas te laten zitten. Koud laten worden was ook geen optie omdat er dan allemaal klonten in komen wat het nog onsmakelijker maakt. Na dertig minuten nipjes te hebben genomen was ik toe aan frisse lucht en heb ik al mijn moed verzameld om het glas in één keer leeg te drinken. De twee uur daarna kwam die troep steeds weer omhoog. Dankzij heel veel kauwgommetjes heb ik de extreem ranzige smaak toch nog een beetje kunnen onderdrukken en wegslikken.

In de avond was mijn buik eindelijk weer tot rust gekomen. Ik besloot niet voor nog meer Tibetaans eten te gaan dat vaak bestaat uit verschillende onderdelen van een yak. Ik ging voor safe en ben een Chinees restaurant ingelopen. Op de grond lagen overal etensresten van de vorige gasten en in een hoek zaten een groep mannen die extreem aan het slurpen waren en op de grond spuugden. Ik probeerde mij op de kaart te concentreren om een paar gerechten met groente te vinden. Deze bleken geweldig! Heerlijke lichte soep met paksoi, gewokte bamboescheuten en ei met tomaat. Daar kikkerde ik weer flink van op.

Ondanks dat ik het verschrikkelijk vind hoe Chinezen met Tibetanen omgaan ben ik erachter gekomen dat mijn smaakpapillen dichter bij hen staan. Maar mijn hart zijn ze kwijt aan de prachtige, lieve en gastvrije inwoners van Tibet.

visueel cupcake recept

Zo sterk kan simpel zijn:
www.mymodernmet.com/profiles/blogs/anatomy-of-a-cupcake

En voor wie twijfelt tussen met stokjes of bestek eten:
www.design-milk.com/choplery/

dinsdag 22 maart 2011

Is de melk nog goed?


Mijn overgroot opa is overleden aan het drinken van zure melk. Best sneu. Maar hieruit blijkt dat het geen doetje was. Niet zeuren, gewoon opdrinken, zonde om weg te gooien. Niet altijd verstandig, maar in deze tijd kunnen we er wel wat van opsteken.

Nu staat er op alles een houdbaarheidsdatum en iedereen let daarop. Echt bizar vind ik dat. Bijvoorbeeld sereh. Dit is echt heel erg lang houdbaar, maar volgens het zakje maximaal 1 week. Zo zonde.

Ik snap wel waarom er overal een houdbaarheidsdatum op staat. De industrie wil graag meer verkopen. Dus als ze nou overal een reeks van cijfertjes op zetten, dan denken mensen dat ze het daarna niet kunnen gebruiken. Hup de prullenbak in en weer nieuwe kopen. En zo komt het dus dat wij als consumenten heel veel goed voedsel weggooien, zonder erbij na te denken en zonder onze zintuigen te gebruiken.
En niet alleen wij, ook de verkopers kunnen hierdoor niet meer hun waar verkopen. Heeft ook met allemaal regeltjes te maken natuurlijk. Maar hele containers vol goed eten gaat zo richting de vuilstort. Dat vind ik nog eens verspilling. Zeker omdat er genoeg mensen zijn die heel blij en dankbaar zouden zijn met dat eten.

Zuivel is een van de meest weggegooide producten, maar ook daar kan je anders mee omgaan. Als de melk een week over de houdbaarheidsdatum is gebruik ik mijn zintuigen: scheutje in de gootsteen, even ruiken en proeven. Geen klontjes, zure geur of smaak. Prima! Lekker opdrinken of gebruiken. Griesmeelpudding vind ik altijd een mooi toetje als ik melk over heb en het moet toch maar eens op. Gebruik wel je zintuigen. Als die niet meer goed werken dan is een houdbaarheidsdatum wel handig. Het kan verkeerd aflopen.

Puddingvorm van 0.75 liter met koud water vullen en wegzetten. Vanillestokje over de breedte opensnijden en de zaadjes bij de melk voegen. In pan melk en sinaasappelschil aan de kook brengen. Door een zeef halen en de melk terug in de pan gieten. Griesmeel en honing erdoor roeren. Al roerend 5 minuten laten doorkoken en wat af laten koelen. Hazelnoten in stukjes hakken. Slagroom stijfkloppen en samen met de stukjes noot door griesmeel spatelen. Water uit de vorm gieten en pudding erin scheppen. De pudding ca. 2 uur op laten stijven in de koelkast.
De pudding aan de rand van de vorm losmaken. Op een natgemaakt bord de pudding keren. Lekker met een abrikozencoulis.

Ingrediënten:
- ½ vanillestokje
- 5½ dl melk
- Geraspte schil van halve goed schoongeboende sinaasappel
- 100 gram griesmeel
- 40 gr honing
- 50 gram ontvelde hazelnoten
- 1 dl slagroom

zaterdag 19 maart 2011

niet zo'n goede serveerster


Gister was mijn eerste dag als vrijwilliger op het superleuke Food Film Festival! Kort van tevoren kreeg ik te horen dat ik in het restaurant zou gaan bedienen. Oei, daar heb ik nou net geen ervaring mee. Gelukkig weet ik wel hoe ik het fijn vind om bediend te worden, dus met deze kennis probeerde ik er maar het beste van te maken.
Bestellingen opnemen, drankjes bij de bar ophalen, broodmandje geven, uitserveren, borden opruimen, rekening regelen. Het lijkt allemaal zo simpel maar er komt toch heel wat bij kijken. Zo liet ik de bonnetjes liggen bij de uitgifte waardoor de koks in de war raakten, heb ik per ongeluk het verkeerde tafelnummer bij een bestelling doorgegeven en 3x hetzelfde drankje besteld terwijl er maar 1 gewenst was. Maar hé, ik heb geen rode wijn over die witte blouse gegooid, niet de visstoofschotel in meneer zijn kraag gekiept, niet de chorizo in een decolleté laten verdwijnen, niet iemand een blauw oog geslagen met mijn elleboog terwijl ik iets uit serveerde en geen 112 hoeven te bellen vanwege brandwonden door gemorste bietensoep. Dus ging best prima!

Lieve Makkie Mulder, Will Jansen, Alain Caron en vele anderen die ik heb mogen bedienen, ik hoop dat jullie een leuke en smakelijke avond hebben gehad ondanks mijn gekluns.

woensdag 16 maart 2011

Op audiëntie bij de culinaire paus


2 vliegen in 1 klap: kans om met mijn smoel op TV te komen en iets te kunnen vragen aan Alain Ducasse. Ik mocht namelijk aanwezig zijn bij de opname van TV programma Collegetour waarbij, onder leiding van Twan Huys, studenten en geïnteresseerden vragen kunnen stellen aan een gast. En dit keer was het de culinaire paus, Alain Ducasse!

Blijkbaar was ik niet de enige ‘volgeling’; met ruim 600 man was de zaal goed gevuld, waaronder ook topchefs als Jaspers, Kranenborg en van Wolde.

Het vragenvuur beantwoordde de goedheilig man soms grappig en open: ja hij eet fastfood, die middag nog een hamburger. En op andere vragen wist hij perfect het antwoord te mijden: als chef moet je veel proeven, hoe kan het dat u zo’n slank postuur hebt. Jammer. Sommige aanwezigen in de zaal hadden er nog wat van op kunnen steken.

Vlak voor het einde bedacht ik me dat ik die 2 vliegen in 1 klap wel nog even moest waarmaken. Ik stelde de vraag: koken is kunst, en in de kunst is eten regelmatig een onderwerp. Wat is uw favoriete kunstwerk met dit thema? Hij zei dat hij geen kunstenaar was maar een ambachtsman. En nee, hij wist geen kunstwerk te noemen. Toen ik vertelde dat ik de opmaak van gerechten regelmatig een schilderij vind was hij het wederom niet eens en begon wat te brommen. Ben bang dat mijn 15 seconds of fame niet wordt uitgezonden. Maar ik moet er natuurlijk in blijven geloven!

Donderdag 24 maart om 21.00 uur is de uitzending met Alain Ducasse te zien op Nederland 3.

dinsdag 15 maart 2011

Chocoladecake met kokoslaag



Veel mensen zijn in het voorjaar jarig. Het leukste is natuurlijk om op zelfgemaakte zoetigheid te trakteren. Maar niet iedereen heeft zin om na een lange werkdag de hele avond in de weer te zijn. Deze cake is super easy en in half uurtje klaar:

Chocoladecake met kokoslaag

Ingrediënten voor de cake:
- 3 eieren
- 250 gram fijne suiker
- 50 gram roomboter
- 2 deciliter melk
- 250 gram zelfrijzend bakmeel
- 4 eetlepels cacao

Ingrediënten voor de kokoslaag:
- 100 gram geraspte kokos
- 250 gram witte basterdsuiker
- 125 gram roomboter
- 0.5 deciliter melk

Verwarm de oven op 175 graden.
Cake: klop met mixer de eieren met de suiker tot lichtgele romige massa. Verwarm de melk niet te heet en laat de boter daarin smelten. Schep het meel en de cacao door het eimengsel. Voeg daarna de melk met boter toe. Giet het is een ingevette of met bakpapier beklede rechthoekige vorm. Plaats in de oven en bak 20 minuten.
Kokoslaag: meng de suiker met de kokos. Verwarm in pannetje de melk en laat hierin de roomboter smelten. Haal de cake uit de over en check de gaarheid met een satéprikker. Deze moet droog uit de cake komen. Bestrijk de bovenkant van de cake met het kokosmengsel en bak dit nog 5 minuten in een oven op 250 graden. Af laten koelen, in stukken snijden en met folie afdekken. Klaar om volgende dag uit te delen!

zondag 13 maart 2011

citroenrisotto met kabeljauw


Alvast een klein beetje zomer op mijn bord: citroenrisotto met zeekraal, kabeljauw en krokante parma.

Het eerste ijsje van de lente


Het voelt bijna als de opwinding van de eerste oliebol van het najaar. Die eet ik altijd heel bewust. Het liefst samen met iemand want ik vind het een moment om te delen. Even de oliebollen tegen elkaar tikken en proosten op de eerste oliebol. Poedersuiker vliegt alle kanten op, vooral op je zwarte jas. Dan de eerste hap. Oja, wat is een oliebol machtig en vet. Nee, dan is de ervaring van het eerste ijsje beter: veel keuze, fris en ik krijg meteen zin in meer.

Gister was het zo ver. De zon scheen, de lucht rook naar lente en het was de eerste dag dat mijn favoriete ijsjeszaak weer geopend is. Een samenloop van omstandigheden die perfect is voor deze missie.

Het voordeel dat het nu nog onder de 15 graden is, is dat er geen rij van 20 minuten staat voordat je aan de beurt bent. Nadeel is dat je dan snel geholpen wordt. Omdat het ’t eerste ijsje van de lente is wil ik het wel goed doen. Een mooie combinatie van smaken kiezen. Dan gaat er door je hoofd; wat waren mijn favorieten van vorig jaar? Waarvan werd ik heel blij en wilde ik na het uitlikken van het bakje nog een keer bestellen?

Ik dacht, ik doe gewoon gek: dropijs, malaga en hazelnoot. In een hoorntje ipv een bakje. Omdat het leuker eet dan met een lepeltje. Vol trots loop ik naar buiten en ga er eens goed voor zitten. De eerste lik. Lekker koud en het gevoel van zomer is weer terug.

Het leuke is als je zo voor de ijsjeszaak zit is dat het werkt als een magneet. Kinderen voorop de fiets beginnen te jengelen, bij auto’s zie je plots even de remlichten aan gaan: doorrijden of even een pit-ijs-stop maken. Ja, en zelfs een hond zag ik zijn nek bijna breken omdat hij al doorlopend zo lang naar mijn hoorntje bleef staren.

Bij de tweede lik belandt mijn neus in het bolletje ijs. Weer even wennen hoe je dit moet eten. Gelukkig nog een hele lente voor me om te oefenen. Dan ben ik klaar voor de zomer.

www.lekkerijs.nl

donderdag 10 maart 2011

eet verantwoord: koekjes?!


Vorige week stond ik in een veel te lange rij voor de kassa in de supermarkt. Hoe toevallig, ik stond precies voor het schap met koekjes (nooit sta ik voor het schap met wasmiddel…). Normaal koop ik niet zo snel koekjes, bak ze liever zelf. Maar zo vlak voor etenstijd, starend naar al die koekjes werd ik toch door mijn knorrende maag overgehaald om wat uit het schap te pakken en in mijn mandje te stoppen.
Eenmaal thuis las ik de verpakking. Boven de vermelding van de voedingswaarde staat het volgende:

‘1. EET VERANTWOORD! Digestives van Verkade kunnen deel uitmaken van een uitgebalanceerde en verantwoorde voeding en levensstijl. Heb jij de juiste balans vandaag?’

Ik proestte mijn thee uit van het lachen. Sinds wanneer vallen koekjes onder verantwoorde voeding?? Koekjes eet je omdat je wilt snoepen, trek hebt in zoetigheid of uit gewoonte ze in je thee dippen. Dus wat dat betreft horen ze wel bij een levensstijl als je dat zo mag zeggen. Maar verantwoord?? Dat vind ik echt wel heel grappig. Na punt 1 kwam punt 2 op de verpakking:

‘2. LEEF ACTIEF. Bezoek de website www.123verantwoordleven.nl om erachter te komen hoe beweging en een gebalanceerd voedingspatroon kunnen bijdragen aan een verantwoorde levensstijl.'

Ik ben even naar die site gegaan en na wat rondklikken blijkt de maker van de site zich eigenlijk ook achter zijn oren te krabben, over wat nou gezond is. En koekjes zijn dat dus niet. Wel staat er het volgende over geschreven:

‘Bijna iedere Nederlander eet tussen de maaltijden door wel eens een koekje. Koekjes worden over het algemeen gegeten om jezelf een beetje te verwennen. De meeste koekjes bevatten veel vet en toegevoegde suiker. Biscuits zijn dan een verantwoorder alternatief. Deze bevatten minder vet en suiker dan andere koekjes maar zijn net zo lekker...’

De mening van de schrijver is dat ‘slechte’ koekjes net zo lekker zijn als ‘minder slechte koekjes’. Dat mag ik hopelijk toch wel zelf uitmaken? Wat lekker is en wat niet? Laat mij dan ook zelf uitmaken wat gezond is of niet. Dus bij deze mijn mening: Koekjes zijn niet gezond, maar wel lekker!!

(vooral mijn onlangs gemaakte hazelnoot cantuccini zijn erg lekker. En omdat ik ze zelf heb gemaakt was daar ook aardig wat lichaamsbeweging voor nodig. Dus eigenlijk is het heel gezond om koekjes te bakken. Opeten is een ander verhaal…)

winterse bloemkool-knolselderijsoep



Vandaag is het een grauwe dag. Echt een dag voor een winterse soep:
- olijfolie
- Kleine aardappel
- Sjalotje
- 1 grote teen knoflook
- 1/2 cm verse gemberwortel
- Halve knolselderij
- Halve bloemkool
- Halve liter groentebouillon of 1 tablet tuinkruidenbouillon
- Peper&zout
- Handje amandelschaafsel

Snij sjalotje, knoflook en gemberwortel fijn. Schil de aardappel en snij deze in kleine blokjes. Maak de halve knolselderij schoon en snij in grove stukken. Doe dit ook met de bloemkool.
Verhit een scheut olijfolie in een flinke pan en fruit hierin de sjalot, knoflook en gember. Bak de aardappel, knolselderij en bloemkool even mee. Voeg de bouillon toe en eventueel nog wat water zodat alles bijna onder staat.
Breng het aan de kook en laat nog 10 minuten langzaam garen. Pureer alles tot een mooie romige structuur met een staafmixer. In een blender kan het ook. Voeg naar smaak nog wat peper en zout toe. Bak in een koekenpan een handje amandelschaafsel lichtbruin. Serveer de soep met de amandelschaafsel erover.

woensdag 9 maart 2011

dinsdag 8 maart 2011

heksenhapjes?!



Vanmiddag heerlijk in de zon gezeten bij Amelisweerd. Op de achtergrond het gezoem van de snelweg en het gepruttel van een mestwagen. De geur van mest vinden veel mensen vies. Ik niet. Ik vind het zelfs wel lekker. Eigenlijk ben ik gewoon een viespeuk. Vroeger al. Toen maakte ik soep van slootwater, planten uit de tuin en dode regenwurmen. En ik bewaarde mijn afgeknipte nagels in een doosje. Ach, zo vies is het niet als je later heks wilt worden.

Van die beroepskeuze is niet veel terecht gekomen. Wel roer ik regelmatig in pannen, maar is het over het algemeen prima eetbaar. Mijn smaak is denk ik ook wel wat veranderd. Nu geniet ik met volle teugen van bitterkoekjes en gember. Witlof en spruitjes zijn nog steeds geen favoriet, maar eet het braaf op. Wat ik nu echt niet lekker vind is boterthee. Dat is gemaakt van ranzige yakmelk met zout en water. En gefrituurde maden, net alsof een puist in je mond open spat. Getsiederrie. Of heb ik nou stiekem toch onlangs heksenhapjes gegeten?!

Wel heel erg lekker: appelsap en taarten bij de Veldkeuken in Amelisweerd!!
www.veldkeuken.nl

maandag 7 maart 2011

het eerste kievitsei


Gister is het eerste kievitsei gevonden. Heel leuk natuurlijk want nu is het lentegevoel helemaal compleet. En ik denk dan meteen aan paaseitjes!
Heb echt geweldig goede gevonden, klein beetje mijn eigen kievitsei-ontdekking:

www.chocolonely.nl

zondag 6 maart 2011

verliefd op zachtroze

Lief lekker varken. Ik ben verliefd op je. Je bent zo mooi roze en rood vanbinnen. En van die prachtige crèmekleurige speklaag kan ik geen genoeg krijgen. Je poot is zo zacht met elegante teentjes, je oren prachtig oplopend in roze, maar die roken wel een beetje muf.
Gister heb ik zelfs mogen proeven van je snuit. Je was een terrine de tête, helemaal mooi gemaakt door Diny Schouten. Ik heb echt van je genoten!

Ze heette Klaartje, haar nummer heb ik ook opgegeten…


Gister een geweldige avond gehad bij theaterrestaurant Zindering, stadsschouwburg Utrecht. Thema dit keer was Goddelijk varken.
Bij binnenkomst kon er geproefd worden van diverse droge worsten. Met lavendel was mijn favoriet door de zachte smaak.

Bij het betreden van de theaterzaal lagen er op grote metalen tafels allerlei stukken van het varken gepresenteerd: staartjes, poten, lever, compleet karkas en de snuit. Daarnaast hingen 2 halve karkassen met een spotje goed uitgelicht. Een zeer vakkundige slager gaf anatomische les terwijl hij bezig was om het karkas uit te benen. Hij legde ook uit dat het zonde is dat de consument tegenwoordig alleen nog maar ham, karbonade of varkenshaas eet terwijl er nog zo veel meer prachtigs aan het beest zit. De ‘leftovers’ worden verkocht aan landen als Italië en Frankrijk waar men wel nog alles van het dier weet te waarderen. En als een varken een goed leven heeft gehad en op een goede manier wordt geslacht is dat ook te proeven. Dat werd dan ook gedaan dankzij de schalen die in het publiek rondgingen met daarop leverworst, gedroogde ham en Zeeuws spek om te proeven. Een hele mooie beleving en ook erg interessant om meer te weten te komen over het varken.

Voordat er plaats werd genomen in het restaurant werd er door Diny en Floris van De Pasteibakkerij een demonstratie bloedworst maken gegeven, waarna er geproefd kon worden. Een hele zachte volle smaak die al mijn verwachtingen overtrof!
Als aankleding lagen er tussen het tafelgerei varkenspoten en -oren waardoor het thema van de avond nog extra werd benadrukt: het hele varken is goddelijk! De dewijnmeisjes.nl waren mijn tafelgenoten en tijdens het eten van verschillende gerechten van het varken, waaronder terrine de tête en procureur, hebben we erg gelachen en genoten. Bij ieder gerecht werd er wijn geschonken en dankzij de meisjes ben ik weer een beetje wijzer geworden op dit gebied.

Het was een interessante, lekkere en gezellige avond. Wanneer is de volgende Food Centraal?

www.stadsschouwburg-utrecht.nl

vrijdag 4 maart 2011

geen döner op Utrecht CS meer voor mij

Vanmiddag een snelle lunch gehad in de vorm van een Döner, gehaald op station Utrecht Centraal. Het was geen succes. Het vlees had weinig smaak, nauwelijks knoflook geproefd ondanks dat er een flinke scheut saus overheen ging en de durum was zuur.

Met weemoed denk ik terug aan mijn Grote Döner Onderzoek toen ik in Berlijn woonde. In mijn herinnering at ik bijna dagelijks een döner om de beste van de stad te vinden. En de beste heb ik gevonden: op de hoek van Oranienplatz in Kreutzberg. Hij marineert zelf zijn kipfilet met veel kruiden en knoflook, het vlees is sappig en de gegrilde stukjes mooi knapperig.

Toen ik even naar Nederland ging had ik bedacht om een lekkere döner van deze zaak mee te nemen voor mijn broer. De verkoper had ‘m goed ingepakt in aluminium folie en een plastic tasje. Hup, in mijn rugzak mee het vliegtuig in. De vlucht bleek vol te zitten met allemaal zakenlui die mij wat vreemd aankeken. In de trein in Nederland hoorde ik iemand zeggen: “Jeetje, wat stinkt het hier naar knoflooksaus!” toen kreeg ik toch een beetje een rood hoofd van schaamte.
Vol trots gaf ik mijn broer de heerlijk meegebrachte döner. Hij zei: “Wat lief, dank je. Dat had je niet hoeven doen. Hier schuin tegenover zit ook een döner zaak in de straat…”

(geen plaatje van die döner gemaakt vanmiddag, was echt niet de moeite waard!)

donderdag 3 maart 2011

recept: hazelnoot cantuccini


Vroeger gingen we vaak in Zwitserland op vakantie. Als ik daaraan terugdenk denk ik meteen aan het ricolasnoepje waar mijn broer bijna in stikte (dat geloofde hij tenminste) en de heerlijke harde hazelnootkoekjes. Als souvenir gingen die koekjes in mijn koffertje mee naar huis. Ik was er zo dol op dat ik er heel zuinig op was. Zo zuinig dat ik ze in een blikje ergens achter in een kast had verstopt zodat mijn broer ze niet kon vinden. Een jaar later kwam ik dat blikje weer tegen, en was helemaal blij dat er nog steeds hazelnootkoekjes in zaten! Pas nadat ik een hap had genomen kwam ik erachter dat wurmpjes ook van oude koekjes houden…

Vorige week had ik cantuccini gemaakt naar het recept van Cees Holtkamp op foodtube:
www.youtube.com/watch?v=6dWnchcjkLA

Het deed mij denken aan die Zwitserse hazelnootkoekjes. Vanmiddag met kleine aanpassingen in het recept aan de slag gegaan. En ja hoor, als ik mijn ogen dicht doe en op zo’n koekje knabbel dan smaakt het bijna net als vroeger.

Aanpassingen in recept:
- 50 gram hazelnootmeel en 75 gram bloem ipv 125 bloem
- 2 zakjes vanillesuiker
- Hazelnoten ipv amandelen

woensdag 2 maart 2011

eten: Kopi Susu, Utrecht


Vanmiddag samen met een vriendin gezellig gezeten bij Kopi Susu. Leuk no nonsense buurtzaakje met vriendelijke dames in de bediening.
De quiche met Magor was helaas niet mijn smaak. Ik proefde vooral rode peper tot mijn grote verbazing!

dinsdag 1 maart 2011

recept: tiramisu


In Berlijn had ik een Italiaanse huisgenoot, Nadia. De eerste keer dat ze voor mij kookte maakte ze als toetje tiramisu. Ik was zo vol van de smaak dat ik ongegeneerd mijn schoteltje heb afgelikt!
Sinds die dag is dit een van mijn favoriete toetjes. En het mooie is, is dat het super makkelijk en snel te maken is.
Volgend Nadia is onderstaand recept voor 2 personen. Ik ben het helemaal met haar eens, maar volgens mijn vrienden is dit echt ruimschoots voor 4 personen!

- 1,5 zakje oploskoffie of 1 doppio
- flinke scheut amaretto
- half pak lange vingers
- 250 gram mascarpone
- 2 eetlepels suiker
- 2 grote verse eieren
- 1,5 eetlepel cacao

Bereiding:
Meng de (oplos)koffie met de amaretto en een beetje water. Kijk of je en amaretto en koffie proeft, zonder dat het te sterk is. Doop hierin de lange vingers zo'n 4 seconden zodat ze het vocht opnemen zonder dat ze te zacht worden. Leg in een schaal naast elkaar en bedek hiermee de bodem.
Splits de eieren. Klop het eiwit stijf. Klop daarna de mascarpone met de eidooiers en de suiker tot een gladde massa.
Meng eerst 1/3de stijve eiwit met het mascarponemengsel voorzichtig door elkaar. Schep daarna de rest van het eiwit er luchtig door.
Giet het mascarpone/eimengsel over de lange vingers en zorg ervoor dat het gelijkmatig is verdeeld. Zeef de cacao erboven.
Dek de schaal af met folie en laat minstens 2 uur opstijven. En als je nog wat langer kan wachten: de volgende dag is het helemaal lekker!

kijk: prachtige slowmotion filmpjes

Het Food Inspiration Magazine heeft in de nieuwste editie geweldige slowmotion filmpjes staan op pagina 6.
Ik zou wel een filmpje willen zien van een flinke suikerkorrel die in karamel veranderd.

http://foodinspiration30.shootmyfood.net/