Pagina's

donderdag 26 mei 2011

Foodlog Café: prijs van voedsel


Afgelopen dinsdag was ik naar het Foodlog café in de Winkel van Sinkel in Utrecht. Op deze avond was er een debat met boeren, verwerkers, wetenschap en retailers over de prijs van ons voedsel. Wie krijgt wat, en waarom?

Het was een interessante avond en nu leek het mij leuk om een verslagje hiervan op mijn blog te plaatsen. Maar zo helder en duidelijk als Dick Veerman het heeft verwoord gaat mij niet lukken. Daarom verwijs ik deze keer gewoon door naar zijn stuk op foodlog: www.foodlog.nl/vandaag

zondag 22 mei 2011

Nieuwe smaken


Zelf allemaal lekkere recepten bedenken is natuurlijk leuk, maar er is meer. Zo ben ik altijd nieuwsgierig naar foodtrends en nieuwe producten of smaken die op de markt komen. Daardoor komt het regelmatig voor dat ik van alles wil proeven en uitproberen, dus ook fastfood.

McDonalds kwam dit voorjaar met een nieuwe milkshakesmaak: appel-peer. Dus ik naar de hamburgertent waar het vol zat met gillende tieners en jengelende kids. Een ongeïnteresseerd meisje nam mijn bestelling op en binnen enkele seconden stond er een beker voor me gevuld met een lichtgroen koud goedje. Het smaakte naar geurpennen van vroeger, oftewel extreem chemisch. Hoe warmer de milkshake werd, ik kon het echt niet snel naar binnen werken, des te meer de zoetstoffen aan mijn gehemelte plakten en in mijn verbeelding mijn tanden af begonnen te brokkelen. Ja, ik ben voor No Waste, maar helaas het is mij niet gelukt mij slurpend door die hele beker heen te werken.

Vanuit mijn nieuwsgierigheid was ik ook wel benieuwd naar de nieuwe smaak in snaailand: patatje joppie chips. Zak in mijn winkelkarretje gekeild en eenmaal thuis opengetrokken. Eigenlijk vond ik deze nieuwe variant nog best te happen. Het deed me in de verte denken aan Engelse vinegar chips door de zurige smaak. En ja, ik geloof dat ik er meer van heb gegeten dan ik van plan was. Of kwam dat door het effect van E-621, een smaakversterker die je stimuleert om meer in je mond te proppen?

Als reactie op het succes van de patatje joppie chips kwam de concurrent met de smaak patatje oorlog op de markt. Die zak schafte ik ook aan. De vorm van de chips vond ik een verrassing, het leken net kleine patatjes, van die harde kleine stukjes die aan het eind van je bakje vette friet overblijven. Leuk! De geur was prima met beetje ui en pinda. Jammer dat de smaak achterbleef; pittig zoet met zweem van ui. Helaas weinig pindasaus te ontdekken wat mij best aantrekkelijk leek. Of deze zak wederom in mijn wagentje beland? Nee helaas, kom maar weer op met een nieuw smaakje wat ik bij wijze van experiment kan proeven.

Fabulous Food Festival

Ben je ook dol op verantwoord eten? Dan is het erg leuk om het Fabulous Food Festival te bezoeken op 28 en 29 mei in Haarlem. Je kan er sapjes, wijnen, tapas en nog veel meer proeven en kopen. Maar het leukste vind ik de kookworkshops die je kan volgen. Deze worden door ZTRDG.nl georganiseerd en met al die prachtige recepten die zij iedere maand uitgeven wordt dat vast en zeker een groot festijn. Daarom ga ik hen op zondag een handje helpen. Leuk!

donderdag 19 mei 2011

Lancering Jamie Magazine


Ok, je wilt naar de lancering van Jamie Magazine maar je bent niet uitgenodigd voor het feestje van het nieuwe kooktijdschrift in Nederland. Hoe pak je dat aan? Of beter gezegd, hoe pakte ik dat aan?

Twitter vind ik een geweldig medium. Je komt heel makkelijk in contact met allemaal leuke mensen en als je zo om je heen een beetje tettert is de kans groot dat die leuke mensen ook nog wat terug zeggen. Met die gedachte zei ik tegen @jamiemagazineNL dat ik graag naar hun feestje wilde komen. Helaas kreeg ik geen respons. Wel zag ik dat er tegen ene @schrijver werd getwitterd dat hij nog een uitnodiging per mail zou ontvangen. Tja, het is natuurlijk best brutaal, maar ik heb gewoon gevraagd of ik met hem mee zou mogen naar het lanceringsfeestje.

We spraken af om elkaar te ontmoeten voor de deur van restaurant Fifteen waar het spektakel plaats zou vinden. Al lopend in die richting kwam ik er achter dat de afstand toch wat groter was dan ik had verwacht. Bang om niet te laat op mijn belangrijke afspraak te komen vroeg ik een fietser of ik achterop mocht springen. Dankzij deze lift werd ik perfect op tijd en voor de deur afgezet.

Natuurlijk best gek om zo met een wildvreemde kennis te maken maar gelukkig bleken @schrijver en ik een goede match te zijn dankzij onze compleet tegenovergestelde meningen over vlees en roken. Dus genoeg stof om over te kissebissen onder het genot van een wijntje en biertje. Maar helaas voor hem, wilde ik graag ook andere mensen spreken want er liepen heel wat BF’ers in de overvolle ruimte rond, op Jamie na dan. Nu ben ik bescheiden genoeg om hier niet een lijstje op te noemen van alle Bekende Foodies, maar ik heb echt geweldig leuke gesprekken met aantal van hen gehad. En toegevende dat ik, onder het genot van een wijntje en heerlijke plakjes worst van Brandt&Levie iedereen lief en leuk vind, hoop ik dat ik in mijn energie-explosie van een huppelend veulen niet iedereen tot vermoeiens toe heb lastig gevallen ;-)

Bij zo’n lanceringsfeestje hoort natuurlijk ook een goodiebag, beter bekend als een foodiebag want met dit soort gelegenheden er zit vaak veel lekkers in. Nu bleek bij het verlaten van het pand helaas dat deze begeerlijke tasjes op waren. Gelukkig kwam ik buiten een zeer hoffelijke meneer tegen die zo lief was om de niet eetbare Jamie Tefal koekenpan uit zijn tas aan mij af te staan. Hier was ik erg blij mee want deze pan bewees mij meteen een goede dienst als paraplu, of kan ik beter zeggen een panneplu?

Op weg naar huis plofte ik geheel tevreden en voldaan neer op een bankje in de trein. In alle rust heb ik het Jamie Magazine, waar het eigenlijk allemaal om draaide, maar eens goed bekeken. Het is een niet tuttig tijdschrift op mat papier dat doordrenkt is met prachtige foto’s van Jamie eten. Stoer, los uit de pols en passie voor koken spat van de pagina’s af. Bij recepten die vallen onder kookclub jr. en Stap Voor Stap staat een goede visuele uitleg terwijl je achterin een gigantische opsomming vindt van supersnelle suggesties voor de hele week. Fijn! Enige is dat ik 30% Nederlandse invulling wel wat aan de magere kant vind ten opzichte van 70% die uit de Engelse nummers wordt gekopieerd. Maar hé, dit is pas het eerste nummer, wie weet wat er allemaal nog gaat komen. En misschien weer zo’n leuk feestje bij het 1 jarig jubileum volgend jaar?

Het eerste nummer van Jamie Magazine is vanaf vandaag 19 mei 2011 te koop en kost 5,95.

maandag 16 mei 2011

Aardbeienmascarponetaart


Deze frisse zomerse taart is een van mijn favorieten. Dat komt doordat er geen slagroom in zit wat ik veel te machtig vind. En hij ziet er natuurlijk ook geweldig uit!
Met dit recept doe ik mee aan Het Foodblog Event. Deze maand staat het thema zuivel centraal dankzij Marsepein.

Ingrediënten
¾ pak bastogne duo koekjes (met almond smaak)
50 g roomboter, gesmolten
375 gram aardbeien
200 g witte basterdsuiker
1 zakje vanillesuiker
7½ blaadjes witte gelatine
½ citroen
250 g mascarpone
250 g Griekse yoghurt
springvorm (doorsnede 20 cm)

Bereiden
Bekleed de bodem van de springvorm met bakpapier. Verkruimel de bastognekoekjes en meng de gesmolten boter erdoor. Verdeel dit mengsel over de bodem van de taartvorm en druk goed aan. Laat in koelkast minstens 30 min. opstijven.
Intussen in steelpan de aardbeien met 50 g basterdsuiker, de vanillesuiker en scheutje water/crème de casis verwarmen. Op laag vuur 10 min. zachtjes laten koken. Door zeef wrijven om de pitjes eruit te halen en puree laten afkoelen.
6 blaadjes gelatine 5 min. in koud water weken. Citroen schoonboenen, helft van de schil fijnraspen en halve vrucht uitpersen. In pannetje het citroensap verwarmen (niet laten koken), van vuur afhalen en uitgeknepen gelatine op laten lossen. Iets laten afkoelen.
In kom mascarpone en yoghurt met rest van suiker tot gladde massa kloppen. Gelatine en citroenrasp goed erdoor roeren. Helft van de fruitpuree bij mascarponemengsel schenken en met spatel enkele slagen omscheppen. Mengsel voorzichtig over taartbodem schenken en taart in de koelkast zetten. Na half uur 1.5 blaadjes gelatine in koud water weken. Beetje vruchtenpuree verwarmen en hierin de gelatine oplossen. Dit door de rest van de vruchtenpuree mengen. Alles op de taart gieten en minstens 3 uur laten opstijven.
Snijd de rand van de taart los met scherp warm mes en verwijder daarna de springvorm. Decoreer de taart bijvoorbeeld met rood fruit en beetje poedersuiker.

In plaats van aardbeien kan je ook ander fruit gebruiken zoals frambozen of zwarte bessen. Dit kan prima diepvriesfruit zijn, dat is goedkoper en maakt voor de puree niets uit. Let wel op dat het niet al gezoet fruit is. Als dat wel zo is hoef je er minder suiker doorheen te doen.

De taart kan je makkelijk een dag van te voren maken, hij blijft heerlijk. Als je 'm nog verder van te voren maakt kan het zijn dat de koekbodem zacht wordt. Je zou deze, voordat je de mascarponevulling erop giet, nog even extra kunnen kwasten met wat gesmolten boter. Dat zorgt ervoor dat het vocht minder snel in de koekjes trekt.

vrijdag 13 mei 2011

Ambachtelijke huzarensalade


Onlangs schreef ik een stukje over Ambachtelijke Kwaliteit Huzarensalade met ham. Naja, ik kan het beter kunnen omschrijven als fabrieksmatige zure prut. Zoals ik had beloofd zou ik een recept schrijven voor een goede, echt ambachtelijke huzarensalade, dus hierbij:

- 100 gr zelfgebraden fricandeau (45 minuten op middelhoog vuur)
- 50 gr wortel
- 1 geschilde zure appel, bv Elstar
- 50 gram zure augurk
- 1 ½ gekookte eiwit (restant hardgekookte eieren van mayonaise)
- 200 gr gekookte en afgekoelde aardappelen (ongeveer 3 stuks)
- 30 gram zilveruitjes
- 50 gram fijne doperwten (prima uit vriezer)
- Peper & zout

Voor de mayonaise:
- 3 eigeel van hardgekookte eieren
- 5 el zonnebloemolie
- 2 el witte wijnazijn
- 1 el suiker
- 1 el mosterd
- Halve tl peper
- Halve tl zout

Snijd de fricandeau, wortel, appel en augurk en eiwit in kleine blokjes. Breek de aardappel in stukjes, mag wat grover zijn dan de rest van de ingrediënten. Snijd de zilveruitjes in vieren. Doe alles, samen met de doperwten, in een ruime kom.
Meng voor de mayonaise eigeel, zonnebloemolie, wijnazijn, suiker, mosterd, peper en zout in een foodprocessor. Schep dit door de ingrediënten in de kom en breng verder op smaak met zout en peper.

Maak bij voorkeur dit gerecht een dag van te voren zodat de smaken mooie samenkomen. Dit recept is genoeg voor 700 gram salade.

dinsdag 10 mei 2011

Koude kropslasoep met ceviche


Veel zon en een flinke fietstocht met onderweg een picknick in het vooruitzicht zette mij aan het denken wat voor hapjes ik in mijn fietskrat zou meenemen. Wat rondsnuffelend op de site van ZTRDG.nl kwam ik een inspirerend recept tegen: kropslasoep. Met de verwachting van zinderende hitte en klotsende oksels heb ik er een frisse, koude variant op gemaakt door de vis als ceviche te bereiden en er Turkse yoghurt bij te serveren.

Voor 4 personen:
- 1 tongfilet
- 2 limoenen
- 1 sjalotje, gesnipperd
- 3 aardappelen
- 30 gram gerookte spekreepjes
- 750 ml tuinkruidenbouillon van tablet (zelfgemaakt is natuurlijk lekkerder)
- 1 kropsla
- 2 el Turkse yoghurt
- Handje fijngesneden radijsjes en peterselie

Snij de tongfilet in dunne reepjes en doe ze in een kom. Voeg een kwart van het sjalotje en het sap van 2 limoenen toe zodat de vis net onder staat. Laat minimaal 2 uur op een koele plek in het zuur garen voor een goede ceviche.
Fruit in een middelgrote soeppan het spek en de rest van het sjalotje. Schil ondertussen de aardappels en snij ze in kleine blokjes. Voeg deze toe en bak kort mee. Giet de bouillon erbij en kook het geheel 10 min. Was de kropsla en verwijder het kontje. Kook de bladeren de laatste 2 minuten mee en pureer daarna de soep met een staafmixer glad. Voeg naar maak peper & zout toe. Laat de kropslasoep afkoelen en zet weg in de koelkast voor gebruik.
Serveer de koude soep met een lekkere klodder Turkse yoghurt, de ceviche en fijngesneden radijs & peterselie.

Voor de picknick nam ik de soep mee in een grote schoongespoelde sapfles. Deze had ik een uurtje in de vriezer gelegd zodat de soep nog koud was op moment van serveren in de buitenlucht.

vrijdag 6 mei 2011

Ambachtelijk of achterlijk?


Op een plastic bak zit een sticker met de tekst Ambachtelijke Kwaliteit Huzaransalade met ham.
Wat betekent ambachtelijke kwaliteit eigenlijk? Ik associeer ambacht met vroeger, handwerk, traditie, oorspronkelijk. In ieder geval niet industrieel. En als we het over kwaliteit hebben dan verwacht ik dat er hele goede producten zijn gebruik die continu zijn. En misschien ook nog wel op een eerlijke wijze tot stand komen. Dus zo’n ambachtelijke kwaliteit huzarensalade is volgens mijn verwachting met liefde gemaakt van mooie producten in kleinschalige hoeveelheden naar recept van een oud omaatje.

Met dit in mijn achterhoofd nam ik een hap. Het rook zuur, het smaakte zuur, mondgevoel van een babyprak en klef vet blijft hangen aan mijn gehemelte. En het ergste: het tintelt in mijn mond alsof ik een sterretje heb aangestoken en opgegeten. Het eerste wat ik deed was een flinke slok water nemen en op de achterkant van de verpakking kijken. Oei! Wat een hoop ingrediënten! En in die hele lijst staan ook nog eens 12!!! E-nummers. Potjandorie. Wat heb ik een spijt dat ik een hap heb genomen. Had ik nou maar eerder het etiket gelezen.
Na wat speurwerk in het boekje 'wat zit er in uw eten' kwam ik erachter dat er nog eens 4 ingrediënten ook met een E-nummer vermeld hadden kunnen worden. En volgens mijn naslagwerk zijn het geen lieverdjes die toevoegingen. Nee hoor, ik loop nu kans op darmstoornissen, groei aandoeningen, mogelijk leukemie, hyperactiviteit, astma, oogirritaties, gedragsstoornissen, slapeloosheid, verzwakt immuunsysteem en ga zo maar door. Ok, na 1 hap zal het wel meevallen, maar wat heeft dit met ambachtelijke kwaliteit te maken? Met die vraag heb ik de fabrikant gebeld.

Na paar keer doorverbinden hebben ze me verteld dat het een lastig verhaal is en dat ik het per mail ontvang. Prima, dan kan ik het eens rustig doorlezen. Al meteen bij de eerste zin krulden mijn mondhoeken zich vermakelijk omhoog, moet je lezen:
‘Met ambachtelijk bedoelen wij dat een product in een fabriek op hygiënische wijze wordt geproduceerd, zonder dat er met handen het product wordt beroerd. Met onze wijze van produceren bereiken we een ambachtelijke uitstraling.’
Dus eigenlijk zou je aan de hand van deze tekst kunnen zeggen dat alles wat in fabrieken wordt geproduceerd ambachtelijk is. Dit is toch echt lariekoek! Hier wordt gewoon geprobeerd mij een slecht marketingverhaal door te strot te duwen.
Daarna legt de fabrikant uit dat ze door de Voedsel en Warenautoriteit gedwongen zijn op deze manier te produceren. Ok, ik heb er begrip voor dat de bereiding onder bepaalde omstandigheden moet gebeuren, maar wat het volgens hen dan nog te maken heeft met ambacht, daar snap ik echt niets van.
Oja, en deze uitspraak dan: ‘De ambachtelijke salades worden tevens zo genoemd door de wijze waarop de hoofdingrediënten zijn gesneden’ Met die zompige prut kan je mij echt niet overtuigen, laat staan met de lijst van chemische, ziekmakende toevoegingen onder de noemer ‘Om een langere houdbaarheid te kunnen garanderen, waarbij ook de smaak zoveel mogelijk wordt behouden, worden er conserveermiddelen en smaakversterkers toegevoegd.’

Ik zeg, laat je als consument echt niet wijs maken wat een fabrikant voor achterlijke naam op zijn bakkie of pakkie zet maar lees vooral wat erin zit. En beslis dan wat jij ervan vindt. Voor mij in ieder geval geen Ambachtelijke Kwaliteit Huzarensalade met ham bij de BBQ dit weekend. Ik maak het liever zelf met verse ingrediënten naar recept van mijn oma: echt ambachtelijk.

Recept zal ik binnenkort plaatsen.

donderdag 5 mei 2011

Lentesalade met kip en asperges


Deze frisse lentesalade heb ik gemaakt met handje spinazie, 2 stengels bleekselderij in plakjes, kwart appel in reepjes, 2 radijsjes in plakjes, 3 gegrilde groene asperges en 3 plakjes gebraden kipfilet. Voor de dressing mengde ik 2 tl limoensap, 1 el mayonaise, 1 el Turkse yoghurt, flinke mespunt mosterd en peper&zout. Deze hoeveelheid is genoeg voor 1 persoon als lunch met een broodje erbij.

De salade was zo lekker dat ik deze zeker keertje ga maken als ik ga picknicken. Wel zal ik dan de appelreepjes even besprenkelen met citroensap zodat ze niet verkleuren en de dressing in apart bakje meenemen anders wordt de salade klef.

dinsdag 3 mei 2011

Popeye, mijn nieuwe olijfboom


Ik was een jaar of 13 toen we zes weken door Griekenland gingen reizen. En daar zag ik voor het eerst olijfbomen. Hele heuvels vol, kilometers door het landschap met zilvergroene wapperende blaadjes aan lage oude stammen. Ik weet niet waardoor ik toen verliefd raakte op deze bomen; de kleur, de geur of het geruis? Of kwam het door de cultuur van de oude Grieken waar ik kennis mee maakte waarin de olijfboom helemaal verstrengeld is? Op oude potten en vazen zag ik afbeeldingen van stammen, takken en bladeren. Sporters die zich insmeren met de olie, mensen die de olijven eten of bij een overwinning een tak dragen? En dan sta je bij Olympia, Epidaurus of het orakel van Delphi omgeven door olijfbomen die er al honderden jaren staan. Bijzonder hoe dezen voor mij een hele duidelijke link legden tussen het verleden en heden.
Aan het eind van de reis kwamen we langs een kweker van olijfbomen en ik moest en zou er een meenemen naar huis. Dat mocht van mijn ouders. Minstens anderhalf uur heb ik gezocht naar het juiste exemplaar, iets minder dan een meter hoog omdat hij anders op de terugreis niet in de auto zou passen. Twee dagen rijden richting Nederland heeft het groene geval mijn halve plek achterin de auto ingenomen. Comfortabel was het niet maar ik had mooi wel een olijfboom!

Groeien deed het Griekse stammetje heel langzaam maar dankzij goede zorg kwam er na tien jaar een olijfje aan. Grote vreugde en een memorabel moment!
Later verhuisde de boom met mijn vader mee naar Berlijn en daarna naar Dresden. Ondertussen was de hij zo groot dat overwinteren niet meer in huis lukte en daarom werd hij ieder najaar door een tuincentrum opgehaald om daar te overwinteren. Afgelopen herfst was er helaas een plotselinge vroege en strenge vorst die de boom de strop om deed. Een treurig moment. Alleen een gedroogd blaadje heb ik nog als aandenken.

Gister liep ik over de Albert Cuypmarkt in Amsterdam en zag daar prachtige olijfbomen staan. Heel impulsief heb ik een flinke gekocht met een hoogte van 1.60 meter. Wederom was de reis niet zo comfortabel: achterop de fiets en mee in de trein, een hoop geklooi en flinke spierpijn tot gevolg. Maar hij heeft het allemaal overleefd en staat nu op mijn balkon in het zonnetje te genieten.
Nu hopen dat deze boom oud zal worden, maar ik ben ervan overtuigd dat met veel liefkozingen en zorg dat vast gaat lukken. Hij heeft zelfs van mij een gekregen: Popeye, omdat zijn vrouw Olijfje heet en in de hoop dat hij heel sterk is…